‌بارجین ما

بزرگی می گفت: برخی ها دینی که دارند دین آدامسی است!

یعنی تا پای خوشی و خرمی در میان است و هر آنچه دین می گوید با عقایدشان منطبق است، این دین بسیار دین شیرینی است. مثل آدامس وقتی ابتدا آن را می جوی شیرین است ولی امان از وقتی که شیرینی این آدامس تمام شود.

کافیست بعضیها مجبور شوند به خاطر دین از جان یا مال خود بگذرند. از برخی چیزهایی که فکر می کردند، بگذرند و یا خلاف آنچه می اندیشیده اند، عمل کنند.

آن زمان این دین می شود دین تلخ، دین بی مزه، دین به درد نخور. مثل آدامسی که طعم شیرینش پس از مدتی تمام می شود و آن را به دور می اندازند. دین خودشان را هم به کناری می اندازند و می روند.

دینمان آدامسی است؟؟؟ یا نه؟؟