‌بارجین ما

بسمه تعالی
هفته دفاع مقدس گرامی باد.

با آغاز هفته دفاع مقدس و گرامی داشت یاد و خاطره هشت سال جنگ تحمیلی وشهیدان گلگون کفن، ذکر خاطره های تلخ و شیرین از آن سالها بیش تر از پیش می گردد.
اما متاسفانه بیشترین خاطراتی مطرح می شود خاطراتی هستند که در آن از غم و غصه ها و یا روح بلند شهیدان و فضای معنوی جبهه و جنگ است. انگار که در جبهه های حق علیه باطل جز اینها نبوده است.
ولی در اینجا میخواهیم زاویه ای دیگر از جنگ و جبهه که کمتر به آن پرداخته شده را با عنوان لبخند های پشت خاکریز مطرح کنیم.

منبع این خاطرات از کتاب فرهنگ جبهه جلد 3 (شوخ طبعیها)، نوشته آقای سید مهدی فهیمی، کاری از انتشارات سروش است.

گربه های امام زمان(عج)

از جمله آموزشهای رزمی برای آمادگی عملیاتی عبور از لوله های سیمانی بود. مربی آموزش می گفت:خوب، حالا وقت آن است که گربه های آقا امام زمان(عج) از یک سر لوله بروند و از سر دیگر بیرون بیایند. یکی پس از دیگری داخل شدیم. به سختی می شد از عهده ی این تمرین برآمد، برادرانی که از لحاظ چثه قدری چاقتر از بقیه بودند وضعشان بدتراز همه بود.یکی از آنها در گروه ما بود. بنده خدا با هزار مکافات نیم تنه خودش را کشید جلو، اما بقیه بدنش بیرون ماند.بچه ها به مربی گفتند:مثل اینکه گربه تپل شما که ظاهرا زیادی جوجه خورده در لوله گیر کرده بیایید فکری برایش بکنید.

بروید دنبال کارتان

از بلندگو اعلام کردند جمع شوید جلو تدارکات و پتو بگیرید.هوا سرد بود. فرمانده گردان با صدای بلند گفت:کی سردشه؟ همه جواب دادند: دشمن. گفت:بارک الله،بارک الله، معلوم می شود هنوز سردتان نیست. بفرمایید بروید دنبال کارتان. پتویی نداریم که به شما بدهیم!

انشاالله ادامه دارد ...